Die Konjugation des spanischen Verbs desenlutarse

Indicativo (Indikativ)

Presente (Präsens)

yo me desenluto
tú te desenlutas
él se desenluta
nosotros nos desenlutamos
vosotros os desenlutáis
ellos se desenlutan

Pretérito perfecto compuesto (Perfekt)

yo me he desenlutado
tú te has desenlutado
él se ha desenlutado
nosotros nos hemos desenlutado
vosotros os habéis desenlutado
ellos se han desenlutado

Pretérito imperfecto (Präteritum)

yo me desenlutaba
tú te desenlutabas
él se desenlutaba
nosotros nos desenlutábamos
vosotros os desenlutabais
ellos se desenlutaban

Pretérito pluscuamperfecto (Plusquamperfekt)

yo me había desenlutado
tú te habías desenlutado
él se había desenlutado
nosotros nos habíamos desenlutado
vosotros os habíais desenlutado
ellos se habían desenlutado

Pretérito perfecto simple (Präteritum)

yo me desenluté
tú te desenlutaste
él se desenlutó
nosotros nos desenlutamos
vosotros os desenlutasteis
ellos se desenlutaron

Pretérito anterior (Plusquamperfekt)

yo me hube desenlutado
tú te hubiste desenlutado
él se hubo desenlutado
nosotros nos hubimos desenlutado
vosotros os hubisteis desenlutado
ellos se hubieron desenlutado

Futuro (Futur I)

yo me desenlutaré
tú te desenlutarás
él se desenlutará
nosotros nos desenlutaremos
vosotros os desenlutaréis
ellos se desenlutarán

Futuro perfecto (Futur II)

yo me habré desenlutado
tú te habrás desenlutado
él se habrá desenlutado
nosotros nos habremos desenlutado
vosotros os habréis desenlutado
ellos se habrán desenlutado

Condicional (Konjunktiv II Präteritum)

yo me desenlutaría
tú te desenlutarías
él se desenlutaría
nosotros nos desenlutaríamos
vosotros os desenlutaríais
ellos se desenlutarían

Condicional perfecto (Konjunktiv II Plusquamperfekt)

yo me habría desenlutado
tú te habrías desenlutado
él se habría desenlutado
nosotros nos habríamos desenlutado
vosotros os habríais desenlutado
ellos se habrían desenlutado

Subjuntivo (Konjunktiv)

Presente (Präsens)

yo me desenlute
tú te desenlutes
él se desenlute
nosotros nos desenlutemos
vosotros os desenlutéis
ellos se desenluten

Pretérito perfecto (Präteritum)

yo me haya desenlutado
tú te hayas desenlutado
él se haya desenlutado
nosotros nos hayamos desenlutado
vosotros os hayáis desenlutado
ellos se hayan desenlutado

Pretérito imperfecto 1 (Präteritum 1)

yo me desenlutara
tú te desenlutaras
él se desenlutara
nosotros nos desenlutáramos
vosotros os desenlutarais
ellos se desenlutaran

Pretérito pluscuamperfecto 1 (Plusquamperfekt)

yo me hubiera desenlutado
tú te hubieras desenlutado
él se hubiera desenlutado
nosotros nos hubiéramos desenlutado
vosotros os hubierais desenlutado
ellos se hubieran desenlutado

Pretérito imperfecto 2 (Präteritum 2)

yo me desenlutase
tú te desenlutases
él se desenlutase
nosotros nos desenlutásemos
vosotros os desenlutaseis
ellos se desenlutasen

Pretérito pluscuamperfecto 2 (Plusquamperfekt)

yo me hubiese desenlutado
tú te hubieses desenlutado
él se hubiese desenlutado
nosotros nos hubiésemos desenlutado
vosotros os hubieseis desenlutado
ellos se hubiesen desenlutado

Futuro (Futur I)

yo me desenlutare
tú te desenlutares
él se desenlutare
nosotros nos desenlutáremos
vosotros os desenlutareis
ellos se desenlutaren

Futuro perfecto (Futur II)

yo me hubiere desenlutado
tú te hubieres desenlutado
él se hubiere desenlutado
nosotros nos hubiéremos desenlutado
vosotros os hubiereis desenlutado
ellos se hubieren desenlutado

Imperativo (Imperativ)

Imperativo (Imperativ)

-
desenlutate
desenlutese
desenlutemonos
desenlutaos
desenlutense

Imperativo negativo (Imperativ - Verneinung)

-
no te desenlutes
no se desenlute
no nos desenlutemos
no os desenlutéis
no se desenluten

Infinitivo (Infinitiv)

Simple (Präsens)

desenlutarse

Compuesto (Perfekt)

haberse desenlutado

Gerundio (Gerundium)

Simple (Präsens)

desenlutandose

Compuesto (Perfekt)

habiéndose desenlutado

Participio (Partizip)

Pasado (Perfekt)

desenlutado

Verbi che hanno una coniugazione simile al verbo desenlutarse

Verbi a caso