Die Konjugation des portugiesischen Verbs costumar-se

Indicativo (Indikativ)

Presente (Präsens)

eu costumo-me
tu costumas-te
ele costuma-se
nós costumamo-nos
vós costumais-vos
eles costumam-se

Pretérito perfeito composto (Perfekt)

eu tenho-me costumado
tu tens-te costumado
ele tem-se costumado
nós temo-nos costumado
vós tendes-vos costumado
eles têm-se costumado

Pretérito imperfeito (Präteritum)

eu costumava-me
tu costumavas-te
ele costumava-se
nós costumávamo-nos
vós costumáveis-vos
eles costumavam-se

Pretérito mais-que-perfeito composto (Plusquamperfekt)

eu tinha-me costumado
tu tinhas-te costumado
ele tinha-se costumado
nós tínhamo-nos costumado
vós tínheis-vos costumado
eles tinham-se costumado

Pretérito mais-que-perfeito simples (Plusquamperfekt)

eu costumara-me
tu costumaras-te
ele costumara-se
nós costumáramo-nos
vós costumáreis-vos
eles costumaram-se

Pretérito perfeito simples (Präteritum)

eu costumei-me
tu costumaste-te
ele costumou-se
nós costumámo-nos
vós costumastes-vos
eles costumaram-se

Pretérito mais-que-perfeito anterior

eu tivera-me costumado
tu tiveras-te costumado
ele tivera-se costumado
nós tivéramo-nos costumado
vós tivéreis-vos costumado
eles tiveram-se costumado

Futuro do presente simples (Futur I)

eu costumar-me-ei
tu costumar-te-ás
ele costumar-se-á
nós costumar-nos-emos
vós costumar-vos-eis
eles costumar-se-ão

Futuro do presente composto (Futur II)

eu ter-me-ei costumado
tu ter-te-ás costumado
ele ter-se-á costumado
nós ter-nos-emos costumado
vós ter-vos-eis costumado
eles ter-se-ão costumado

Condicional (Konjunktiv II)

Futuro do pretérito simples (Konjunktiv II Präteritum)

eu costumar-me-ia
tu costumar-te-ias
ele costumar-se-ia
nós costumar-nos-íamos
vós costumar-vos-íeis
eles costumar-se-iam

Futuro do pretérito composto (Konjunktiv II Plusquamperfekt )

eu ter-me-ia costumado
tu ter-te-ias costumado
ele ter-se-ia costumado
nós ter-nos-íamos costumado
vós ter-vos-íeis costumado
eles ter-se-iam costumado

Conjuntivo / Subjuntivo (Konjunktiv)

Presente (Präsens)

que eu me costume
que tu te costumes
que ele se costume
que nós nos costumemos
que vós vos costumeis
que eles se costumem

Pretérito perfeito (Präteritum)

que eu tenha-me costumado
que tu tenhas-te costumado
que ele tenha-se costumado
que nós tenhamo-nos costumado
que vós tenhais-vos costumado
que eles tenham-se costumado

Pretérito imperfeito (Präteritum 1)

se eu me costumasse
se tu te costumasses
se ele se costumasse
se nós nos costumássemos
se vós vos costumásseis
se eles se costumassem

Pretérito mais-que-perfeito (Plusquamperfekt)

se eu tivesse-me costumado
se tu tivesses-te costumado
se ele tivesse-se costumado
se nós tivéssemo-nos costumado
se vós tivésseis-vos costumado
se eles tivessem-se costumado

Futuro simples (Futur I)

quando eu me costumar
quando tu te costumares
quando ele se costumar
quando nós nos costumarmos
quando vós vos costumardes
quando eles se costumarem

Futuro composto (Futur II)

quando eu tiver-me costumado
quando tu tiveres-te costumado
quando ele tiver-se costumado
quando nós tivermo-nos costumado
quando vós tiverdes-vos costumado
quando eles tiverem-se costumado

Infinitivo pessoal (Persönlicher Infinitiv)

Presente (Präsens)

eu costumar-me
tu costumares-te
ele costumar-se
nós costumarmo-nos
vós costumardes-vos
eles costumarem-se

Pretérito (Präteritum)

eu ter-me costumado
tu teres-te costumado
ele ter-se costumado
nós termo-nos costumado
vós terdes-vos costumado
eles terem-se costumado

Imperativo (Imperativ)

Afirmativo (Positiv)

-
costuma-te
costume-se
costumemo-nos
costumai-vos
costumem-se

Negativo (Negativ)

-
não te costumes
não se costume
não nos costumemos
não vos costumeis
não se costumem

Verben die in der Konjugation dem Verb costumar-se ähnlich sind

Einige zufällig ausgewählte Verben