Die Konjugation des portugiesischen Verbs consignar

Übersetzung consignar

consignar ➔ einliefern

Indicativo (Indikativ)

Presente (Präsens)

eu consigno
tu consignas
ele consigna
nós consignamos
vós consignais
eles consignam

Pretérito perfeito composto (Perfekt)

eu tenho consignado
tu tens consignado
ele tem consignado
nós temos consignado
vós tendes consignado
eles têm consignado

Pretérito imperfeito (Präteritum)

eu consignava
tu consignavas
ele consignava
nós consignávamos
vós consignáveis
eles consignavam

Pretérito mais-que-perfeito composto (Plusquamperfekt)

eu tinha consignado
tu tinhas consignado
ele tinha consignado
nós tínhamos consignado
vós tínheis consignado
eles tinham consignado

Pretérito mais-que-perfeito simples (Plusquamperfekt)

eu consignara
tu consignaras
ele consignara
nós consignáramos
vós consignáreis
eles consignaram

Pretérito perfeito simples (Präteritum)

eu consignei
tu consignaste
ele consignou
nós consignámos
vós consignastes
eles consignaram

Pretérito mais-que-perfeito anterior

eu tivera consignado
tu tiveras consignado
ele tivera consignado
nós tivéramos consignado
vós tivéreis consignado
eles tiveram consignado

Futuro do presente simples (Futur I)

eu consignarei
tu consignarás
ele consignará
nós consignaremos
vós consignareis
eles consignarão

Futuro do presente composto (Futur II)

eu terei consignado
tu terás consignado
ele terá consignado
nós teremos consignado
vós tereis consignado
eles terão consignado

Condicional (Konjunktiv II)

Futuro do pretérito simples (Konjunktiv II Präteritum)

eu consignaria
tu consignarias
ele consignaria
nós consignaríamos
vós consignaríeis
eles consignariam

Futuro do pretérito composto (Konjunktiv II Plusquamperfekt )

eu teria consignado
tu terias consignado
ele teria consignado
nós teríamos consignado
vós teríeis consignado
eles teriam consignado

Conjuntivo / Subjuntivo (Konjunktiv)

Presente (Präsens)

que eu consigne
que tu consignes
que ele consigne
que nós consignemos
que vós consigneis
que eles consignem

Pretérito perfeito (Präteritum)

que eu tenha consignado
que tu tenhas consignado
que ele tenha consignado
que nós tenhamos consignado
que vós tenhais consignado
que eles tenham consignado

Pretérito imperfeito (Präteritum 1)

se eu consignasse
se tu consignasses
se ele consignasse
se nós consignássemos
se vós consignásseis
se eles consignassem

Pretérito mais-que-perfeito (Plusquamperfekt)

se eu tivesse consignado
se tu tivesses consignado
se ele tivesse consignado
se nós tivéssemos consignado
se vós tivésseis consignado
se eles tivessem consignado

Futuro simples (Futur I)

quando eu consignar
quando tu consignares
quando ele consignar
quando nós consignarmos
quando vós consignardes
quando eles consignarem

Futuro composto (Futur II)

quando eu tiver consignado
quando tu tiveres consignado
quando ele tiver consignado
quando nós tivermos consignado
quando vós tiverdes consignado
quando eles tiverem consignado

Infinitivo pessoal (Persönlicher Infinitiv)

Presente (Präsens)

eu consignar
tu consignares
ele consignar
nós consignarmos
vós consignardes
eles consignarem

Pretérito (Präteritum)

eu ter consignado
tu teres consignado
ele ter consignado
nós termos consignado
vós terdes consignado
eles terem consignado

Imperativo (Imperativ)

Afirmativo (Positiv)

-
consigna
consigne
consignemos
consignai
consignem

Negativo (Negativ)

-
não consignes
não consigne
não consignemos
não consigneis
não consignem

Verben die in der Konjugation dem Verb consignar ähnlich sind

Einige zufällig ausgewählte Verben