Die Konjugation des portugiesischen Verbs assovinar

Das Verb assovinar ist transitiv
Das Verb assovinar kann in seiner pronominalen Form konjugiert werden : assovinar-se
assovinar | assovinar in der weiblichen Form
assovinar im passiv | assovinar im passiv in der weiblichen Form

Indicativo (Indikativ)

Presente (Präsens)

eu assovino
tu assovinas
ele assovina
nós assovinamos
vós assovinais
eles assovinam

Pretérito perfeito composto (Perfekt)

eu tenho assovinado
tu tens assovinado
ele tem assovinado
nós temos assovinado
vós tendes assovinado
eles têm assovinado

Pretérito imperfeito (Präteritum)

eu assovinava
tu assovinavas
ele assovinava
nós assovinávamos
vós assovináveis
eles assovinavam

Pretérito mais-que-perfeito composto (Plusquamperfekt)

eu tinha assovinado
tu tinhas assovinado
ele tinha assovinado
nós tínhamos assovinado
vós tínheis assovinado
eles tinham assovinado

Pretérito mais-que-perfeito simples (Plusquamperfekt)

eu assovinara
tu assovinaras
ele assovinara
nós assovináramos
vós assovináreis
eles assovinaram

Pretérito perfeito simples (Präteritum)

eu assovinei
tu assovinaste
ele assovinou
nós assovinámos
vós assovinastes
eles assovinaram

Pretérito mais-que-perfeito anterior

eu tivera assovinado
tu tiveras assovinado
ele tivera assovinado
nós tivéramos assovinado
vós tivéreis assovinado
eles tiveram assovinado

Futuro do presente simples (Futur I)

eu assovinarei
tu assovinarás
ele assovinará
nós assovinaremos
vós assovinareis
eles assovinarão

Futuro do presente composto (Futur II)

eu terei assovinado
tu terás assovinado
ele terá assovinado
nós teremos assovinado
vós tereis assovinado
eles terão assovinado

Condicional (Konjunktiv II)

Futuro do pretérito simples (Konjunktiv II Präteritum)

eu assovinaria
tu assovinarias
ele assovinaria
nós assovinaríamos
vós assovinaríeis
eles assovinariam

Futuro do pretérito composto (Konjunktiv II Plusquamperfekt )

eu teria assovinado
tu terias assovinado
ele teria assovinado
nós teríamos assovinado
vós teríeis assovinado
eles teriam assovinado

Conjuntivo / Subjuntivo (Konjunktiv)

Presente (Präsens)

que eu assovine
que tu assovines
que ele assovine
que nós assovinemos
que vós assovineis
que eles assovinem

Pretérito perfeito (Präteritum)

que eu tenha assovinado
que tu tenhas assovinado
que ele tenha assovinado
que nós tenhamos assovinado
que vós tenhais assovinado
que eles tenham assovinado

Pretérito imperfeito (Präteritum 1)

se eu assovinasse
se tu assovinasses
se ele assovinasse
se nós assovinássemos
se vós assovinásseis
se eles assovinassem

Pretérito mais-que-perfeito (Plusquamperfekt)

se eu tivesse assovinado
se tu tivesses assovinado
se ele tivesse assovinado
se nós tivéssemos assovinado
se vós tivésseis assovinado
se eles tivessem assovinado

Futuro simples (Futur I)

quando eu assovinar
quando tu assovinares
quando ele assovinar
quando nós assovinarmos
quando vós assovinardes
quando eles assovinarem

Futuro composto (Futur II)

quando eu tiver assovinado
quando tu tiveres assovinado
quando ele tiver assovinado
quando nós tivermos assovinado
quando vós tiverdes assovinado
quando eles tiverem assovinado

Infinitivo pessoal (Persönlicher Infinitiv)

Presente (Präsens)

eu assovinar
tu assovinares
ele assovinar
nós assovinarmos
vós assovinardes
eles assovinarem

Pretérito (Präteritum)

eu ter assovinado
tu teres assovinado
ele ter assovinado
nós termos assovinado
vós terdes assovinado
eles terem assovinado

Imperativo (Imperativ)

Afirmativo (Positiv)

-
assovina
assovine
assovinemos
assovinai
assovinem

Negativo (Negativ)

-
não assovines
não assovine
não assovinemos
não assovineis
não assovinem

Verben die in der Konjugation dem Verb assovinar ähnlich sind

Einige zufällig ausgewählte Verben